بيانيه نشريه دانشجويی بذر به مناسبت 18 تير

به سالگرد خيزش هجده تير نزديك می شويم. به خيزش تكان دهنده هفت روزه ای كه به يك نقطه عطف در تاريخ جنبش نوين دانشجويی تبديل شد. به سالگرد خيزشی كه جنبش دانشجويی را در جريان جدال  سياسی با حاكمان، از توهمات دوم خردادی و دل بستن به انتخاب از ميان «بد و بدتر» رهانيد. آن مبارزه سرآغاز نطفه بستن و شكوفايی جريانات نوين و پيشرو در دل جنبش دانشجويی شد؛ و امسال در شرايطی به پيشواز هجدهم تير می رويم كه فرياد اعتراضات مردمی در هر گوشه ايران به گوش می رسد. مردم از سياستهای اقتصادی حكومت كه اينك در طرح سهميه بندی بنزين فشرده شده، خشمگينند. از تورم و گرانی كمرشكن به تنگ آمده اند. از فشار و سركوب و تحقير و دخالت حكومت در كوچكترين زوايای زندگی خود عاصی شده اند. زبان آنان حتی برای لحظه ای از افشای ماهيت حاكمان و ابراز تنفر از وضع موجود  باز نمی ماند. همه از خود می پرسند چگونه می توان از اين وضع خلاص شد؟ در صف اول اين مبارزه، جوانان قرار دارند. يعنی همان نيروی مهم و پر شماری كه هجده تيرها و بخش اعظم مبارزات و خيزش های سالهای اخير را بر پا كرده است. چه چيز گوياتر از اين واقعيت، كه درست در شرايطی كه مستبدان حاكم برای بازداشتن دانشجويان از بزرگداشت هجدهم تير به هزار و يك ترفند چنگ انداخته، به تهديد و سركوب فعالين دانشجو مشغول بودند، زخم كهنه از جايی ديگر سر باز كرد. برای بپاخيزی مردم و به صحنه آمدن جوانان، موضوع و مناسبت و بهانه كم نيست. دود عملكرد ضد مردمی اين حكومت و نتيجه كشمكش هايش با نيروهای قلدر امپرياليست مرتبا به چشم توده های مردم می رود. و طبيعی است كه مقاومت و اعتراض بيش از پيش آنان را بر می انگيزد. پس بگذار امسال بزرگداشت 18 تير و پاس داشتن آرمانها و خواسته های مبارزان آن خيزش، كمی زودتر و در قالب يك مبارزه و اعتراض عمومی پر شور برگزار شود.

از آغاز سال 1386، جنبش دانشجويی با توطئه ها و حركات سركوبگرانه منظم و همه جانبه ای از سوی حكومت روبرو بوده است. اين حركات در درجه اول پاسخی است به پيشروی جهش وار جنبش رزمنده دانشجويان و به ويژه نقش برجسته ای كه بخش چپ دانشجويی در آن به عهده گرفته است. تهديدها و تعليق ها و اخراج های آغاز سال تحصيلی نتوانست جلوی گسترش اين جنبش را بگيرد. بنابراين حكومت به طرح ها و ترفندهای جديد روی آورد و حتی صحبت از ضرورت دست زدن به "انقلاب فرهنگی دوم" يا تعطيلی دانشگاه ها كرد. آخرين صحنه رويارويی مستبدان حاكم با جنبش دانشجويی  در دانشگاه اميركبير شكل گرفت و صف متحدی از دانشجويان در مقابل حراست و بسيج و مقامات قد علم كرد. عليرغم اينكه به پايان سال تحصيلی و تعطيل دانشگاه ها و خوابگاه ها رسيده ايم، مبارزه دانشجويان به شكل های مختلف ادامه دارد. ادامه رشته سرخ اين مبارزه تا سلول های زندان كشيده شده است. آنجا كه گروهی از فعالين دانشجويی تحت شكنجه های روحی و جسمی قرار گرفته اند تا از مقاومت دست بردارند و عبرتی برای همرزمان خود شوند. ترديد نيست كه فضای پر التهاب جامعه و فرياد خشمگينانه مردم و به ويژه رزم جوانان در آن سوی ديوارهای زندان انعكاس می يابد و به شور و روحيه مبارزاتی زندانيان سياسی می افزايد. و در بيرون از زندان نيز دانشجويان مبارز و متعهد را بيش از پيش به انجام وظايف و رسالت انقلابی خود فرا می خواند.

برای مقابله با اختناق، سركوب و هر سياست ضد مردمی ديگر، بايد دانشجويان آگاه در همه صحنه های مبارزه جاری فعالانه شركت كنند. در اين ميان، دانشجويان چپ و راديكال می توانند و می بايد نقش خود را به خوبی ايفا كنند. بايد از درسهای گذشته و حال، خوب درس بگيريم. بايد دوباره به تجربه خيزش هجدهم تير نگاه كنيم. هر چند كه جرقه آن خيزش با اعتراض به بسته شدن روزنامه حكومتی سلام زده شد، اما راديكاليسم توده های دانشجويی به سرعت مرز سياستهای اصلاح طلبانه و بيراهه اتكاء به جناح های رقيب حكومت را پشت سر گذاشت و زمينه ساز جريانی نوين شد. بر بستر اين حركت نوين، اتحاد و همبستگی مبارزاتی توده ها در صحنه عمل و در برابر كل حاكميت پايه گذاری شد. دانشجويان با گرايشات و نظرات گوناگون سياسی و ايدئولوژيك، وقتی كه توانستند در زير ضربات باتوم و چاقوی مزدوران، خود را از قيد توهمات دوم خردادی خلاص كنند، متحد و همبسته شدند. جنبش دانشجويی يك جنبش آگاه و حساس روشنفكری است و طبيعتا به گرايشات و تمايلات و گروهبندی های سياسی و ايدئولوژيك گوناگون تقسيم می شود. اما اين امكان و پتانسيل وجود دارد كه بخشهای مهمی از دانشجويان و گروه های راديكال و چپ و آزاديخواه دانشجويی در جريان خيزشها و اعتراضات عمومی درون و بيرون دانشگاه متحد شوند. اين امكان و پتانسيل وجود دارد كه جنبش دانشجويی، يك حركت قدرتمند و موثر سياسی را در كل جامعه به راه بيندازد. اين كاری است كه عليرغم وجود اختلافات نظری واقعی بين گروهبندی ها و فعالين جنبش دانشجويی بايد برايش تلاش كنيم. برای اينكه متحدتر و پر توان تر مبارزه كنيم، بايد به اختلافات نظری و نقد صميمانه و رفيقانه يكديگر بپردازيم، اما در اين ميان صف بندی ها نبايد مخدوش شود. روش ها و سياست هايی كه صف دوست و دشمن را قاطی می كند و راه پيشرفت و شكوفايی مبارزه را می بندد نبايد به اجراء گذاشته شود. اين را به ويژه دانشجويان چپ كه مدتی است درگير جدل های نظری و مرزبندی های بجا و نابجای سياسی با هم هستند بايد مد نظر قرار دهند. اين يك هشدار اخلاقی نيست. جنبش توده های مردم، و به ويژه جوانان خشمگين و عصيانگر به جهت گيری و آگاهی و دورنمای سياسی و تفكر ادامه كاری در مبارزه نياز عاجل دارند. هر عاملی كه جلوی انجام اين وظيفه را از جنبش دانشجويی و مشخصا جريان چپ بگيرد بايد مورد نقد قرار گيرد و آگاهانه كنار گذاشته شود.

بايد برای ترفندها و توطئه های بيشتر از سوی حكومت در برابر اعتراضات جاری مردم آماده بود و در اين مورد به همگان آگاهی بخشيد. همانگونه كه بارها ديده ايم، حكومت از چسباندن وصله "مشتی افراد فريب خورده" به توده های معترض شروع خواهد كرد و تا حد منتسب كردن كارگران و معلمان و زنان و دانشجويان و.... به "عوامل آمريكا و صهيونيسم" پيش خواهد رفت! اتفاقا اين روزها فرصت خوبيست برای اينكه دانشجويان آگاه سياستهای كنونی حكومت را در ميان مردم به چالش بكشند. ما بايد از پس طرح های نظير سهميه بندی و گران كردن بنزين و ساير فشارهای ضد مردمی، ماهيت وابسته اقتصاد كشور و خدمتگزاری حكومتيان به نظام سرمايه داری جهانی را به توده های معترض گوشزد كنيم. در روزهايی كه قدرتهای امپرياليستی و در راس آنها آمريكا طرح های مداخله جويانه و جنايتكارانه خود را در منطقه خاورميانه تحت پوشش دمكراسی خواهی و مخالفت با بنيادگرايان مذهبی و رژيم های مستبد به پيش می برند، و در مقابل مستبدان حاكم نيز نقاب "استقلال طلبی" و ضديت با آمريكا به چهره زده اند، بايد آگاهی مبارزاتی را به ميان قشرهای مختلف مردم ببريم تا عليه هر دو بايستند و راه رهايی از وضعيت فلاكت و اسارت را با اتكاء به نيروی خويش جستجو كنند.

امسال، سالگرد خيزش 18 تير فرصتی است برای پيش گذاشتن و فراگير كردن شعارها و خواسته هايی كه می توانند راهگشای جنبش دانشجويی و جنبش آزاديخواهانه عمومی ستمديدگان جامعه باشند. امسال در اين فرصت:

آزادی دانشجويان زندانی و همه زندانيان سياسی را فرياد خواهيم كرد.

رفع توقيف از نشريات مستقل دانشجويی و آزادی انتشار افكار و عقايد خود را به هر شكل خواستار خواهيم شد.

شعار خروج نيروهای سركوبگر از صحن دانشگاه و پايان بخشيدن به مداخلات و توطئه چينی های نهاد بسيج دانشجويی عليه فعالين دانشجو را به ميدان خواهيم آورد.

به اخراج دانشجويان مبارز و دانشگاهيان ترقيخواه و سكولار و دگرانديش اعتراض خواهيم كرد.

آپارتايد (جداسازی) جنسيتی در دانشگاه و جامعه و سركوبی كه تحت نام "طرح افزايش امنيت اجتماعی" عليه جوانان و زنان جريان دارد را محكوم خواهيم كرد.

بر همبستگی جنبش دانشجويی با جنبش های گوناگون اجتماعی نظير جنبش كارگری و جنبش زنان و جنبش توده های تهيدست و همه كسانی كه از ستم های طبقاتی و جنسيتی و ملی و مذهبی رنج می برند تاكيد خواهيم گذاشت.

و يك صدا خواهيم گفت: نه به ارتجاع، نه به امپرياليسم!

تيرماه 1386